دانشنامه مشاهیر نی‌ریز

شرح احوال و زندگانى میرزا احمد نیریزى و جایگاه او در خوشنویسى قلم نسخ
دانشنامه مشاهیر » کاتبان و خوشنویسان نیریز » میرزا احمد نیریزی(فرزند شمس الدین محمد) »
      میرزا احمد در نیریز در محلّه سادات ولادت یافت . تاریخ تولد او دانسته نیست، امّا با توجه به آثار موجودِ او که برخى متعلق به اواخر سده یازدهم هجرى قمرى است، مى ‏توان ولادت او را در نیمه دوم سده یازدهم حدس زد. برخى تولد او را در 1067 ه . ق. گفته ‏اند که البته مأخذى براى آن ذکر نشده است.      نام پدر او را «ملاعلى‏ اکبر» و «میرزا شمس على» نیز گفته ‏اند. استاد...

شرح احوال ملاعبدالله نیریزی
دانشنامه مشاهیر » کاتبان و خوشنویسان نیریز » ملاعبدالله نیریزی(فرزند ملاعلی عسکر) »
ملأ عبدالله نی‌ریزی، فرزند ملاعلی عسکر، از نسخ نویسانِ توانا و گمنام است که در سده سیزده و اوایل سده چهارده هجری قمری در نی‌ریزی می‌زیست. او در نی‌ریز ولادت یافت و همان‌جا نیز به آموختن و فراگرفتن اصول و فنون خوشنویسی پرداخت. تاریخ ولادت او دقیقاً دانسته نیست، امّا برخی تولد او را در سالِ ۱۲۲۶ ه. ق. گفته‌اند. ملأ عبدالله در محله سادات سکونت داشت و سرانجام نیز در همان‌جا در سال ۱۳۱۲ ه. ق. وفات یافت. از او چند قطعه...

زندگی‌نامه درویش طریقی
دانشنامه مشاهیر » شاعران و سخنوران نیریز » درویش طریقی »
 زندگانی مردم ایران از دیرباز، از هنگامی که زردشت گات‌ها را سرود و در دوره‌ی اسلامی از  روزگارانی که رودکی، پدر  شعر فارسی دری، چکامه ساخت و چنگ نواخت تا امروزین‌روز، به شعر و ترانه آمیخته است به گونه‌ای که می‌توان گفت شعر و ترانه‌سرایی، سنّت فرهنگی ماست. اگر دفتر زندگی مردم این مرز و بومِ نجیب را برگ بزنیم، می‌بینیم که بیشترینه‌ی مردم ما در درازنای زندگی خود، کم و بیش سرودن را آزمون و تجربه کرده‌اند. میزان و...

مسمّطی از مرحوم درویش طریقی
دانشنامه مشاهیر » شاعران و سخنوران نیریز » درویش طریقی »
                                                                                                                        سیل‌آباد از زمانی‌که شده جای به سیل‌آبادم                        راستی دامن...

نامه‌ی پنجم (از نامه های شمس المعالی نیریزی)
دانشنامه مشاهیر » عالمان و عارفان نیریز » شمس المعالی نیریزی-انجمن(میرزا اسحاق پسر میرزا احمد) » منشآت شمس المعالی نیریزی »
ایضاً مرحوم شمس‌المعالی به یکی از اعیان نوشته: فدایت شوم، این اوقات که آسمان بنای معاندت(1) و کجروی گذاشته و روزگار کمان گشاده به همین قدر راضی بودیم که گاه‌گاهی ادراک سعادت حضور سرکاری می‌کردیم و او را وقایه‌ی(2) ناملایمات و سپر حوادث می‌دانستیم و زخم‌های روزگار را از تشرف آستانه بوسی مرهم می‌جستیم بی‌خبر زآنکه نقش بند قضا در پس پرده نقش‌ها دارد اینک لشکر نوبه(3) و عساکر(4) مرض بر حصار تن شبیخون آورده هردم زمانه داغ غمم بر جگر نهد داغی تمام...